• By Remke Hendrickx
Vandaag wil ik de ‘kookmama’s’ in de spotlight zetten omdat ze mij stuk voor stuk inspireren!
Wanneer ik de girlshouse binnenwandel hoor ik bijna altijd het getik van de Ethiopische keukenmessen die met een hoge snelheid ajuinen of tomaten aansnijden (of zeg ik beter kappen?). De kookvrouwen houden hetzelfde tempo aan voor het sorteren van de linzen. Het is een must om bij dit werkje je concentratie erbij te houden. De vrouwen halen de steentjes, vuiltjes en slechte linzen ertussenuit. Lins per lins kijken ze na, een serieus werkje! Wat een verschil met België waar je simpel en snel een zakje linzen in de Colruyt koopt. Maar ik moet eerlijk toegeven dat een uur linzen sorteren mij helemaal tot rust brengt. Al is mijn stapeltje tien keer kleiner wanneer de klus geklaard is. Deze authentieke wijze van koken spreekt mij enorm aan. Wanneer ik voorstel om even mee te helpen, moeten de kookvrouwen vaak giechelen omdat ik zo traag ben. Een echte keukenprinses ben ik helaas niet, maar tegenover hen is niemand dat! Ik vind het fantastisch om de kookmama’s te zien roeren in een gigantische pot op het kampvuur dat de hele dag brandt. Hoe zij een vuur kunnen aanhouden, de survivaler bear grylls is er niets tegen! Het vuur is bijna gedurende de hele dag aan omdat koken voor dertig kinderen wel wat tijd in beslag neemt. Wanneer de lunch is afgelopen zijn de koks al opnieuw in de weer voor het avondeten!
En dan heb ik het nog niet gehad over het ‘injerahuisje’ of misschien benoem ik het beter als het saunahuisje. Een gloed van warmte stroomt namelijk over mijn gezicht wanneer ik binnenwandel. Met een mooie spiraalvormige beweging wordt het deeg verdeeld over de plaat, waarna er een groot deksel op de injera wordt gelegd. Lang blijf ik nooit kijken omdat het er zo warm is. Enorm veel respect voor de volharding! Ik zal het toch ooit eens moeten doorstaan als ik wil leren hoe injera gemaakt wordt.
Ik vind het zalig om met de kookmama’s van Let Us Change een koffieceremonietje te houden! Ik krijg steevast een tasje in mijn handen gestopt, wanneer ze een potje koffie hebben klaargemaakt. In mijn beste Amhaars zeg ik dan ‘conjo buna, amesegenalu (lekkere koffie, dank u wel). De Ethiopische gastvrijheid wordt hier telkens opnieuw bewezen. Ik raad iedereen aan hier eens van te komen proeven ;).