• By Karlien Mollemans
Het is de eerste keer dat ik naar Ethiopië vertrek en iets in mij zegt op voorhand al dat dit waarschijnlijk niet de laatste keer zal zijn. Bij andere reisbestemmingen heb ik dit gevoel heel zelden, maar als ik zie hoe mijn vrienden er hun hart verloren, kan ik niet anders dan denken dat ik de volgende zal zijn. Ik heb nochtans op voorhand geen idee wat te verwachten. Als ik van vrienden en collega’s de vraag krijg, wat ga je daar doen, antwoord ik telkens, goh we gaan de huizen van Let Us Change bezoeken, en daar vanalles voor de organisatie doen. Maar wat betekent dat nu echt? We gaan als Raad van Bestuur, niet als vrijwilligers of als stagiaires met een takenpakket. Wat gaan we daar echt doen? Alleen de goden van Ethiopië (en Johan en Eline natuurlijk) weten het.
Goed begonnen is half gewonnen!
En alle goden van Ethiopië zijn ons dan ook goed gezind als we op dinsdag richting Awassa trekken. Nuja, behalve de goden die op onze bagage moesten letten dan. Die hadden het druk met andere zaken, gok ik. Twee van onze valiezen met spulletjes voor de kinderen blijven ergens tussen Brussel, Istanboel en Addis Ababa hangen. Je zag misschien onze selfie in Istanboel bij het vliegtuig op Facebook. Wisten wij toen veel dat het waarschijnlijk op dat moment goed fout aan het lopen was. We blijven nog even in de luchthaven van Addis hangen in de hoop dat een goeie ziel ons nog kan helpen en ja hoor, die goeie ziel zit in een klein kantoortje en belooft ons de twee valiezen na te sturen naar Awassa! We hoeven dus niet in de buurt van de luchthaven te blijven! Goed herpakt, goden. Go bez*
De vriendelijke taxi chauffeur brengt ons in het holst van de nacht veilig naar onze eerste guest house, en vertelt dat het de laatste dagen weer een pak rustiger is in de stad, de rellen (sorry mama!) zijn weer wat gaan liggen. Afrikaans optimisme misschien? We zullen het wel zien, als God het belieft.
Eerste indrukken
Het zonnetje schijnt, maar niet zo snoeihard als in België. De locale mensen kijken wel eens op als ze vier blanken zien passeren in hun stad, maar we groeten hen met een gemeende salamnu en krijgen vaak een brede glimlach terug. En op iedere hoek van iedere straat serveren ze heerlijke koffie!
Vanuit ons mini busje van Addis naar Awassa zien we later die dag het prachtige land langs ons raampje passeren. Ethiopië is heel golvend, met behoorlijk wat bergen, en ook veel groen. Tussen de bomen liggen meestal wel wat akkers waar de boeren met hun ezel en kar het land ploegen. En uiteraard rijden we ook wel door wat Afrikaanse dorpjes waar chaos troef is, 100 kraampjes langs de baan en iedereen lijkt buiten op gang te zijn. Nu kan ik echt niet meer wachten om in Awassa aan te komen!
* Goed bezig, maar dan in ‘t Amhaars 🙂