Vrijwilligster Hannah Janssen geeft deze zomer haar 3de muziekkamp in Hawassa! Ze studeert af in Gent als harpiste en doet haar eindwerk rond het effect van muziek bij kinderen met trauma. Speciaal voor jullie blikt ze terug op haar eerste reis.
De ontmoeting
4 juli 2023. Na een slapeloze nacht en met toch een klein beetje (gezonde) stress vertrokken Eline en ik met een valies vol kleren voor de kinderen, knutselmateriaal en muziekinstrumenten naar Ethiopië waar ik gedurende 7 weken muziek-, knutsel-, en toneellessen zou geven. Na 24 uur vertraging kwamen we uiteindelijk aan in Addis Abeba waar Yalew en Asmerat ons al stonden op te wachten om met de nieuwe schoolbus helemaal naar Hawassa te rijden. Het was een lange rit vol indrukken. De cultuurshock was groot. Maar ik was helemaal klaar om de kinderen te ontmoeten.
Eline en ik gingen de blauwe poort van het huis binnen waar toen de 37 jongste kinderen woonden. 37 paar fonkelende ogen, 37 stralende glimlachjes, 37 prachtige kinderen en nog meer kusjes en knuffels stonden ons op te wachten. Enkelen namen me al direct mee naar hun kamer om me al hun spullen te laten zien, want hier zijn ze zo trots op (ook al is dit slechts een knuffelbeer, wat kleding en een potlood of een pen). We konden ook meteen meegenieten van het afstudeerfeestje van enkele kinderen die naar de lagere school mochten. Dit werd gevierd met koekjes, popcorn, snoepjes, cake voor de kinderen en natuurlijk koffie voor de medewerkers.
Muziekles
De muzieklesjes vonden de kinderen fantastisch, en ik ook! Ik bracht verschillende muziekinstrumenten mee (boomwhackers, xylofoontjes, blokfluiten, mondharmonica’s en andere kleine percussie instrumenten). Hiermee ging ik samen met Meskerem (rechts op de foto) aan de slag. Meskerem is een van de oudere meisjes die enorm geïnteresseerd is toneel, muziek en andere kunsten. Volgens Eline was ze de ideale kandidaat om me te helpen met de art class. En inderdaad, ze deed dat fantastisch.
Het kleurenmonster
Omdat kinderen (ook in België) het niet altijd gemakkelijk vinden om hun gevoelens te uiten, zijn we begonnen met het thema: ‘het kleurenmonster’. Het gaat eigenlijk over een monstertje die van alles door elkaar voelt, hij is in de war. Een meisje helpt hem dan om zijn gevoelens te scheiden. En zo kreeg elk gevoel een kleur (Rood = boos, geel = blij, blauw = verdrietig, zwart = bang, groen = kalm en roze = verliefd). Ik wou de kinderen duidelijk maken dat het oke is om verdrietig te zijn, het is oke om boos te zijn, het is oke om bang te zijn,… en het is oke om al deze gevoelens te laten zien aan de rest van de wereld. En dat deden we door (heel veel) muziek te maken.
Ook stonden er ritmische opdrachten op het programma, iets waar ik enorm nieuwsgierig naar was. Aangezien dat in mijn initiatielesjes in België wat moeilijker verliep. Maar hier in Hawassa waren ritmes klappen, ritmes maken, ritmische liedjes maken,… een heel stuk minder uitdagend. Het was ongelooflijk hoe snel kinderen, zonder enige muzikale achtergrond, zo snel weg waren met het kunnen klappen van verschillende ritmes. Wanneer we dat daarna op instrumenten probeerden, werd het al wat uitdagender, maar ook dit hebben ze allemaal enorm goed gedaan.
Knutsel- en schilderles
Wat me opviel tijdens de knutsel- en schilderlessen was dat de kinderen veel minder verbeelding hebben dan de kinderen van dezelfde leeftijden in België. De opdracht “schilder maar wat je wilt”, was zeer moeilijk. Wanneer ik in België deze opdracht gaf, ontstonden er meesterwerken. De kinderen schilderden stranden, bloemenvelden, families, dieren,… in de gekste kleuren. In Hawassa schilderden bijna alle kinderen de Ethiopische vlag. Ethiopiërs zijn zeer trots op hun land. En terecht ook, het is er prachtig. Maar het is jammer dat dat creatieve niet aangemoedigd wordt. Want ook dit is belangrijk tijdens de ontwikkeling van een kind. De andere lessen, waar we een gerichte opdracht gaven, verliepen wel beter en hier kwamen prachtige resultaten uit.
Geneth en de Special Needs Class
Geneth is een meisje met vermoedelijk AFS (Alchohol Foetus Syndroom) waardoor ze moeilijk in groep functioneert en intensieve individuele zorg op maat nodig heeft om goed te ontwikkelen. Eline vroeg me een individuele les voor haar op te startten. Het is echt ongelooflijk hoe snel zij bijleert en hoe goed zij dingen kan onthouden. Een van de spelletjes die we met haar speelden was memory. We begonnen met vier kaarten, maar al snel merkten we dat dat te gemakkelijk werd en zo schakelden we geleidelijk aan over naar 24 kaarten. Ook dat werd te gemakkelijk, helaas waren de kaarten op… 🙂 . Muziek maken vond ze fantastisch. Ze ging er helemal in op, ze was soms zelfs zo geconcentreerd muziek aan het spelen dat ze niet hoorde dat we haar de volgende opdracht wouden uitleggen. Ook het leren van een Engels liedje ging bij Geneth enorm vlot. Ze kreeg zelfs een stukje tekst in onze grote eindvoorstelling!
De eerste dagen hoorde ik vooral “Geneth no!”. Zowel van kinderen als van opvoeders wanneer we gewoon na de les buiten spelletjes speelden. Ik had het gevoel dat ze eigenlijk zelden mocht deelnemen. Als Meskerem en ik een groepsles gaven, wou Geneth altijd binnen komen en meedoen. Na enkele dagen individuele les te krijgen, wachtte ze geduldig haar beurt af en werd ze in groep ook een stuk rustiger waardoor ze wel mocht deelnemen. De zin “Geneth no” had ik de laatste weken niet meer gehoord. Een enorme vooruitgang! Geneth was niet de enige die wat extra aandacht nodig had. Zo waren er nog 4 jongens waarvoor we een apparte special needs class opzetten.
Chiro
Eline en ik startten ook een Chiro op in hawassa. Enkele van de jongeren namen de rol van chiroleiding op zich. We begonnen met hen spelletjes te spelen uit onze jeugd, om zo het concept duidelijk te maken. Daarna leerden zij ons enkele leuke groepspelletjes. En dan was het aan hen om de eerste chiro met de kinderen te leiden! Ze kregen een verantwoordelijke rol en deden dat echt fantastisch. Ze zagen dat de kinderen hier echt plezier in hadden en hoe belangrijk dat is.
We speelden spelletjes, waterspelletjes, levende cluedo en we gingen voetballen. De kinderen hadden allemaal een truitje van Arsenal, Manchester city of Manchester United. Dus gingen we ook eens naar het plaatselijk voetbalveld waar we de grote premier league tussen Arsenal, Manchester city en Manchester United speelden. Arsenal won!
Ze zijn niet "gelukkiger met minder"
De kinderen zijn zo enorm dankbaar. Ze zijn dankbaar om alles wat ze krijgen of wat je met hen doet. Af en toe bracht ik bananen mee als beloning bij een opdracht. Zo blij dat ze waren. De vraag “Is het waar dat ze in Afrika echt gelukkiger zijn met minder?” krijg ik vaak in België. Ze zijn niet gelukkiger met minder. Wij zijn gewoon niet gelukkig met meer.
Afscheid
Het waren 7 prachtige weken met veel indrukken, muziek, kunst, spelletjes, glimlachjes, knuffels, kusjes en nog veel meer. De kinderen hebben mijn hart verovert. Er kwam een einde aan mijn eerste prachtige zomervakantie in Hawassa, maar ik wist ook dat het afscheid maar voor even was.
Eindwerk 'Wat muziek doet met kinderen met een trauma'
Voor mijn eindwerk koos ik het effect van muziek op kinderen met een trauma als thema, inclussief een eigen lied met de kinderen! Dat gaf me meteen een goed excuus om maart 2024 opnieuw 2 weken naar Hawassa te trekken. Het was enorm fijn om de kinderen terug te zien en meteen de muzikale draad weer op te pakken. We speelden, oefenden samen ons eigen lied en namen er filmpjes bij op.
Op zondag 19 mei 2024 om 17u speel ik mijn Try-out Masterrecital ten voordele van Let Us Change. Ook mijn broer Jacob Janssen zal spelen met zijn ensemble Cabus.trio. Dit concert gaat door in de Sint-Gertrudis kerk in Kuringen. Toegang is gratis maar met reservatie (zie facebookevent) en vrije bedrage voor de organisatie Let Us Change.
Muziekkamp 2024
Deze zomervakantie ga ik opnieuw 7 weken muziekkamp geven in Hawassa! En misschien ga ik niet alleen.. Let Us Change is op zoek naar nog een tweede vrijwilliger om mee expressieve activiteiten te organiseren. Misschien iets voor jou? 😉