• By Karlien Mollemans
Wauw, wat vliegt de tijd hier snel! Alles gaat op een Afrikaans ritme, wat toch een tikje trager is dan in Europa en toch vliegt het voorbij. We zijn ondertussen al in onze laatste week hier in Hawassa (of toch voor Frederik en mezelf) en dus is dit het perfecte moment om nog eens een update te geven van wat we hier als deeltje van de raad van bestuur gezien en beleefd hebben.
Allereerst hebben we natuurlijk een bezoekje gebracht aan elk van de 4 huizen waar onze kinderen wonen of waar gewerkt wordt. Gelukkig liggen die huizen op een kleine wandeling van mekaar en moeten we niet telkens een bajaj (een klein tuktuk-achtig autootje) nemen. Het is echt super fijn om de kindjes te ontmoeten en voor het eerst met ze te spelen en te lachen. Dat kan iedere vrijwilliger en stagiaire ongetwijfeld beamen!
Dat hebben we de voorbije dagen dus volop gedaan, bovenop de kennismaking met de lokale organisatie, het personeel hier. Zij doen dag in dag uit hun uiterste best om de 90 kindjes van eten te voorzien, hun kleertjes te wassen, zorgen dat ze op tijd op school geraken en af en toe ook wel eens straffen als ze ondeugend zijn. Veel werk allemaal (meer dan ik hier kan opsommen), en we gaan dus ook vanuit België mee nadenken welk extra personeel we nog nodig hebben en hoe we die goeie mensen dan vinden!
Maar er is een moment uit de afgelopen weken waar ik jullie extra graag wil over vertellen! Het is nu, net zoals in België, zomervakantie in Ethiopië, de lessen op school zijn dus afgerond. Alle kindjes hebben dus een rapport gekregen en voor een aantal onder hen kwam daar zelfs een “graduation” bij! Bij het beëindigen van kindergarden voor de kleinsten en ook bij de verschillende graden was er een feestje! Tijdens ons eerste weekend hier werden we al meteen uitgenodigd in twee scholen waar ze zo’n feestje gaven. De kinderen waren super blij dat ze hun school aan ons konden tonen en wij apetrots omdat de meesten ook echt hun draai gevonden hebben in hun school. Sommigen werden zelfs op het podium geroepen omdat ze eerste, tweede of derde van de klas werden!!
Ze doen het echt goed! En dat is zo’n ongelooflijke vooruitgang van het moment dat ze van de straat voor het eerst bij Let Us Change kwamen. Straatkinderen hebben gewoon geen enkele mogelijkheid om een echte schoolse opleiding te volgen. Ze leren natuurlijk veel andere dingen die ze nodig hebben om te overleven (letterlijk) maar dan echt op een kei keiharde manier. Kinderen die je naar school kan sturen bloeien vaak op zo’n mooie manier open, dat zie je hier met je eigen ogen gebeuren! En dat heeft me echt geraakt… Als je ooit twijfelde om peter of meter te worden en zo bijvoorbeeld de schoolkosten van één kind maandelijks te betalen, dan wil ik je toch echt vragen dat te doen! Het maakt echt een verschil. Als de kinderen van LUC binnen enkele jaren een job vinden en hun eigen leven kunnen kiezen omdat ze vandaag naar school kunnen, dan verandert dat toch de wereld?
Nelson Mandela zei het ook al:
“It is through education that the daughter of a peasant can become a doctor… That the child of farm workers can become the president of a great nation.” (Het zou deze week de 100e verjaardag van Mandela geweest zijn)
Misschien wordt een kind dat vroeger op de straat leefde wel de volgende prime minister van Ethiopië, zoals de huidige premier Abiy die vorige week een vredesakkoord met Eritrea sloot!
Groetjes vanuit Ethiopië!
Karlien
