Terug naar huis, het is soms niet zo gemakkelijk als het lijkt. Belangrijkste troef om het vlot te laten verlopen: je paspoort niet verliezen. Jammer… Ik had het al ooit eens voor gehad, maar was precies vergeten hoe moeilijk het dan is om het land te verlaten. Echt moeilijk.
Eerst verwittig je de ambassade, zij laten je afkomen. (een kopie van je paspoort mailen is niet voldoende). Ik doe met de glimlach de 300 kilometer naar de hoofdstad. Een week later, de dag voor mijn vertrek, kon ik mijn nieuw paspoort daar gaan ophalen. Dus, een dag vroeger afscheid genomen van de kindjes, veel knuffels, zoentjes, traantjes, en dan ’s ochtends de bus op naar Addis Abeba, rechtstreeks naar de ambassade.
Koning Albert
Ik kreeg er na lang wachten mijn nieuw paspoort (met foto van koning Albert…). Maar dan kreeg ik te horen dat ik ook nog een visum nodig had om het land uit te mogen. En daar begonnen de problemen. Ik heb mijn vlucht moeten uitstellen en heb 4 dagen lang in het immigratiekantoor gespendeerd om uiteindelijk het land uit te geraken. Toen ik dan uiteindelijk op de luchthaven kwam, en raar bekeken werd door de douane beambten die nog nooit zo’n paspoort hadden gezien, kreeg ik een berichtje op mijn telefoon van een dame in Awassa die mijn paspoort had gevonden. Al die tijd, al dat geld,… Voor niets.
Blijven proberen
Maar zo is het vaak in Ethiopië. We proberen veel, er lukken weinig dingen echt heel goed. Maar daarom is het belangrijk om net te blijven proberen. Sommige dingen lukken! En bij ons gaat het over mensen. Het gaat over levens die veranderen. De 90 kinderen die nu bij ons wonen, zullen nooit nog moeten bedelen. Ze zullen altijd de kansen krijgen die ze verdienen.