Mijn band met Aynalem

Weer een week verstreken in Ethiopië en dus ook weer tijd voor een nieuwe blog. Het verloopt hier niet allemaal van een leien dakje. Het blijft super moeilijk om de machines voor de bakkerij het land binnen te brengen. Ze blijven ons van het kastje naar de muur sturen en dat is op zich niet abnormaal.

Maar elke dag dat die machines in de haven of bij de douane staan kost ons dat geld. De regelgeving gaat ver. Elk document wordt nauwkeurig bestudeerd om te zien of het niet om een kleurenkopie van het origineel gaat maar wel om het origineel zelf. Verschillende stempels per pagina, tientallen handtekeningen en communicatie met verschillende partners die daar geen prioriteit van maken zijn dagelijkse kost voor ons.

Graduation party

Aynalem in Ethiopië

Maar met de kindjes gaat het goed. We hebben afgelopen zaterdag de laatste graduation party gedaan, nu nog die van de grotere kinderen. Het is voor hen wel echt ongelooflijk om naar voor geroepen te worden als beste van de klas, als beste van het jaar,… onbeschrijfelijk.
Bij een paar kinderen waren de resultaten minder goed en dat is het gevolg van te weinig motivatie. Het is aan ons om hier in de zomervakantie aan te werken en ervoor te zorgen dat ze in september weer met een glimlach naar school gaan en goed studeren. Verder doe ik heel veel kleine babbeltjes met de kinderen, met het personeel en met Aynalem. Met Aynalem heb ik dagelijks tientallen dingen te bespreken maar dat lukt ons goed. Op enkele minuten tijd hebben wij onze prioriteiten gesteld, alle belangrijke zaken besproken en een taakverdeling afgesproken. Het is op die momenten dat ik merk hoe speciaal onze band is. We hebben maar een half woord nodig om elkaar echt goed te begrijpen.

Unieke dame

Het is een unieke dame, die Aynalem. Getrouwd op haar 15de, zwanger op haar 16de en in 15 jaar heeft ze 8 kinderen gekregen. Dan heeft ze zich vrij gevochten van haar man en is ze alleen verder door het leven gegaan met haar kinderen. Wanneer die groot waren en Aynalem wat later op pensioen kon, is ze verder gegaan: ze heeft investeringen gedaan, is een hotel beginnen runnen en heeft ze Let Us Change opgericht met mij.
Ik blijf naar haar opkijken ook al maken ze het ons soms moeilijk. Dan nemen we die overheidskantoortjes, die invoerheffingen en moeilijke ambtenaren er gewoon bij.